به استناد کتاب «ممسنى در گذرگاه تاريخ» مردم لرستان، کهگيلويه و بويراحمد، ممسنى و حتى دشستان بوشهر از يک نژاد بوده و با يک زبان صحبت مى‌کنند. اصلی ترین مشخصه هی فرهنگی و اجتماعی منطقه، در گذشته ساختار اجتماعی عشایری بوده است. هرچند امروزه این ساختار دگرگونی زیادی داشته اما هنوز موقعیت اجتماعی و شناسایی افراد حتی در جامعه شهری استان نیز از طریق وابستگی و تعلقات آنها به ساختار ایلی تعیین می گردد. این منطقه در گذشته نه چندان دور، در قلمرو شش ایل بویر احمد، طیبی، بهمئی، دشمن، زیاری، بابویی بوده است. اکثر مردم استان کهگیلویه و بویراحمد، به زبان لری صحبت می کنند. این گویش بازمانده زبان ایرانیان قدیم است که کمتر تحت تاثیر زبان های بیگانه قرار گرفته است و اختلافات ریشه ای با سایر گویش های لری ندارد.
گویش لری مردم این سامان شاخه ای از فهلویات است و قرابت و هم ریشگی با زبان فارسی دری دارد و آکنده از واژه ها و ریشه های افعال پهلوی ساسانی است. در استان سه نوع گونه گویش لری وجود دارد که عبارتند از:
گویش بویراحمدی، گویش چرامی یا بابوئی، گویش طیبی یا بهمئی.
علاوه بر این ها؛ گویش ترکی قشقایی، نیز در شهرستان گچساران و به صرت پراکنده در سایر نقاط استان مورد استفاده قرار می گیرد.
مطالب مرتبط
پیشینه تاریخی ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت